اروبیک عبارت از یک نوع آمادگی فیزیکی می باشد که منجر به افزایش کارایی اکسیژن دریافتی بدن می شود؛

اروبیک منجر به افزایش کارایی سیستم قلبی – عروقی، افزایش استقامت و کاهش چربی خون می شود.

انرژی بیشتر، فشار خون پایین، کلسترول کمتر، انعطاف بیشتر، استخوان های قوی تر، وضعیت اندامی بهتر و سطح استرس کمتر عبارت از مزایایی هستند که یک فرد در نتیجه فعالیت فیزیکی می تواند به آنها دست پیدا کند.

به منظور اینکه تمرین اروبیک مفید باشد، در هر هفته حداقل باید شامل سه دوره باشد.

در طول هر دوره (که معمولا هر یک از آنها یک ساعت به طول می کشد)، ضربان قلب فرد حداقل برای ۲۰ دقیقه باید تا سطح ضربان قلب یک ورزشکار در حین ورزش افزایش پیدا کند.

مفهوم اروبیک برای اولین بار توسط یک پزشک آمریکایی به اسم کنت اچ. کوپر (Kenneth H. Cooper) معرفی شد و بعد از انتشار کتاب های وی (Aerobics in 1968 and The Aerobics Way in 1977) این مفهومی شهرت بیشتری پیدا کرد.

سیستم کوپر از نمودار های نقطه ای استفاده کرده است تا ارزش اروبیکی ورزشهای مختلف را برای گروه های سنی نشان دهد.

همزمان با افزایش تدریجی کیفیت و کمیت ورزش توسط یک فرد، این فرد در سیستم نقطه ای می تواند به شرایط فیزیکی بهتری دست پیدا کند.

در دهه ۱۹۸۰ و درنتیجه نوارهای ویدئویی و برنامه های راهنمایی ورزشی جین فوندا و ریچارد سیمونز (Jane Fonda and Richard Simmons) محبوبیت اروبیک افزایش پیدا کرد.

اروبیک، که در برخی مواقع به عنوان تناسب اندام گروهی نامیده می شود، معمولا در باشگاه های سلامتی و تناسب اندامی تمرین می شود .

در آن چند نفر به صورت هماهنگ با یک مربی و همراه با آهنگ یک سری حرکات ورزشی را انجام می دهند.

منبع : دکتر دادخواه