تجرید، به عنوان یک نوع فرآیند شناختی مربوط به درک کردن یا احساس کردن، یک ویژگی یا رابطه ای می باشد که در برخی از موارد یا فرآورده ها همانند یک فرآیند دیده می شود.

برای مثال در رابطه با بدن هایی که برق از آنها عبور می کنند، فرض می شود که ویژگی رسانای برقی در آنها وجود دارد.

به طور مشابه، مشاهدات مربوط به چند جفت خط که یکی از آنها خط های نوع یک در چند مورد بزرگتر از خط های نوع دو می باشد، می تواند منجر به این نتیجه گیری شود که خط های نوع یک همواره بزرگتر از خط های نوع دو می باشند.

آن چیزی که خیال می شود (چکیدگی یا انتزاع)، به عنوان یک مفهوم (یا ایده انتزاعی) در نظر گرفته می شود و یک رابطه یا ویژگی در نظر گرفته نمی شود.

دیدگاهی که هر فرد نسبت به این مسئله دارد، تا یک حدی بستگی به دیدگاه این فرد در مورد مسئله عمومی همگانی دارد .

(در واقع به دیدگاه فرد در مورد شخصی یا منحصر به فرد بودن یک ویژگی، مشخصه یا کیفیت یا وجود داشتن آن در تمامی وسایل یا اشخاص بستگی دارد).

یک مورد انتزاعی به عنوان یک صفت و ویژگی، متضاد یک مورد واقعی می باشد؛

یک مورد واقعی به یک چیز خاصی اشاره دارد و تجرید به یک نوع یا ویژگی عمومی اشاره دارد که در شرایط خاصی اتفاق می افتد (در واقع یک نمونه می باشد).

بنابراین جنگ یک مود تجرید یا انتزاعی است و جنگ جهانی اول یک مورد واقعی می باشد.

مدور بودن یک مورد انتزاعی می باشد، ولی سکه ها، بشقاب های شام و سایر موارد دایره ای شکل عبارت از موارد واقعی می باشند.

واژه ی انتزاعی یا تخیلی در برخی مواقع برای اشاره به مواردی به کار گرفته می شود که در یک زمان یا مکان قرار نگرفته اند؛

در این مفهوم، اعداد، ویژگی ها، مجموعه ها، قضیه ها و حتی واقعیات می توانند به عنوان موارد انتزاعی در نظر گرفته شوند و اشیاء فیزیکی منفرد و اتفاقات به عنوان موارد واقعی باشند.

ظرفیت مربوط به ایجاد و به کارگیری موارد انتزاعی یک عملکرد شناختی سطح بالایی می باشد که همانند فرآیند مربوط به ایجاد یک سری تشخیص ها، یادگیری از تجربه و به دست آوردن یک استنباط است.

نوشته شده توسط: Jaegwon Kim

ترجمه  : دکتر دادخواه