روان درمانی پویشی عبارت از تفسیر روان شناختی از پروسه های عاطفی و روانی می باشد.

این روش درمانی ریشه در روان کاوی مرسوم دارد که از روابط مورد هدف، روان شناسی نفس و خود روان شناسی به دست آمده است.

این روش به عنوان یک روش جایگزین مشابه و با مدت زمانی کمتر برای روان کاوی توسعه یافته است.

هدف از روان درمانی پویشی شناخت مبنا و ایجاد فرآیند روان شناختی می باشد.

این رهیافت درمانی از این طریق منجر به کاهش علائم و بهبود در زندگی افراد می شود.

اصول مهم روش روان درمانی پویشی

در روان درمانی پویشی، درمانگران به افراد کمک می کنند تا بینش مناسبی را نسبت به مشکلات زندگی و روزی که در آن قرار دارند، به دست بیاورند.

همچنین این روش الگوهایی را که افراد در طول زمان توسعه داده اند را ارزیابی می کند.

به منظور انجام این کار، درمانگر فاکتورهای خاصی را در زندگی افراد درمانجو بررسی می کند که عبارتند از:

• عواطف
• تفکرات
• تجربیات اولیه زندگی
• عقاید

شناخت الگوهای تکراری می تواند به افراد کمک کند تا نحوه اجتناب از ناراحتی و تقویت مکانیسم های دفاعی را مورد بررسی قرار دهند.

این آگاهی می تواند باعث شود تا آنها این الگوهای تکراری را تغییر دهند.

رابطه درمانی عامل اصلی در روش روان درمانی پویشی می باشد.

این رابطه می تواند نحوه تعامل و رابطه فرد با دوستان و اشخاص محبوبش را نشان دهد.

علاوه بر آن، انتقال در درمان می تواند نحوه تاثیر روابط اولیه فرد را بر زندگی امروزی وی نشان دهد.

انتقال عبارت از انتقال یافتن فرد از احساسات به سرپرست، برای مثال به یک درمانگر، می باشد.

این دیدگاه دوستانه نسبت به روابط میان فردی می تواند به افراد کمک کند تا طرف مقابل خود در الگوهای رابطه را بشناسند.

این امر می تواند آنها را قادر کند تا این پویایی را تغییر دهند.

روش روان درمانی پویشی برای افراد، گروه ها، خانواده ها و زوجین در دسترس می باشد.

این روش می تواند به صورت درمان کوتاه مدت یا بلند مدت مورد استفاده قرار گیرد.

روش روان درمانی پویشی مختصر، یک رهیافت متمایل به هدف می باشد و می تواند در طول ۲۵ دوره انجام گیرد.

روش روان درمانی پویشی بلند مدت می تواند ۲ سال یا بیشتر طول بکشد.

دسترسی به بخش ناهوشیار

افراد تمایل دارند تا مکانیسم ها دفاعی خود را توسعه دهند.

مکانیسم های دفاعی می تواند احساسات، خاطرات و تجربیات دردناک را در بخش ناخود آگاه نگه دارد. برخی از مکانیسم های دفاعی رایج عبارتند از:

• تکذیب
• سرکوب
• توجیه عقلی

درمانگر روان پویشی افراد درمانجو را ترغیب می کند تا در مورد احساسات، تمایلات و ترس هایشان به راحتی صحبت کنند.

راحت بودن می تواند منجر به آشکار شدن احساسات آسیب پذیری شود که از آگاهی های هوشیار دور مانده است.

بر اساس نظریه روان پویشی، رفتارها تحت تاثیر تفکرات ناخودآگاه قرار دارند.

با صورت گرفتن احساسات دردناک یا آسیب پذیر، مکانیزم دفاعی کاهش می یابد و یا از بین می رود.

راهنمای تشخیصی روان پویشی

راهنمای تشخیصی روان پویشی (PDM) در سال ۲۰۰۶ چاپ شد.

هدف آن ارائه چارچوب مفهومی برای عملکرد روان شناختی افراد می باشد.

همچنین هدف این راهنما، به کارگیری رهیافت روان درمانی پویشی به عنوان یک جایگزینی برای راهنمای تشخیص و آماری (DSM) می باشد.

DSM علائم قابل مشاهده و مرتبط با شرایط سلامت روان را نشان می دهد. 

همچنین، PDM تجربیات ذهنی را توصیف می کند.

بدیهی گویی روان پویشی در موسیقی درمانی

یکی از رهیافت های مربوط به روان درمانی پویشی عبارت از موسیقی درمانی روان پویشی می باشد.

این فرم مبتکرانه و خلاقانه از درمان شامل توضیح ابزارهای مختلفی می باشد.

گیتار، طبل و پیانو ، فقط تعدادی از ابزار های مورد استفاده در این روش درمانی می باشند.

این نوع از موسیقی درمانی بدون راهنما صورت می گیرد. در این روش هیچ نیازی به پس زمینه موسیقیایی وجود ندارد.

در مقابل، افراد ترغیب می شوند تا تفکرات خودشان را از طریق موسیقی و به هر نحوی که می خواهند، به صورت فی البداهه بیان کنند.

درمانگران موسیقی در سطح بالایی آموزش می بینند تا ویژگی های شخصیتی و مشکلات عاطفی را شناسایی کنند.

آنها می توانند این کار را از طریق مشاهده کردن نحوه ایجاد موسیقی توسط افراد مشاهده کنند.

با ایجاد رابطه درمانی بین درمانگر و درمانجو، آنها در ایجاد موسیقی هم مشارکت می کنند.

این امر می تواند منجر به تقویت رابطه شود و به درمانگر کمک کند تا به ابزارهای ارتباطی عمیق تر دست یابد.

در مورد افرادی که سطح اضطراب و یا ترس در آنها بالا می باشد، موسیقی می تواند یک روش آرامش بخش باشد.

این روش می تواند ابزاری برای آزادی فرد در دوره های درمانی مشکل زا باشد.

منبع : دکتر دادخواه