قلب درمانی تشعشعی، که همچنین به عنوان فرآیند تابش حرارت به قلب نامیده می شود، یک رهیافت انرژی درمانی است که با شناسایی عدم توازن و اختلالات موجود در جریان طبیعی انرژی بدن، به افراد درمانجو کمک می کند تا ناراحتی خودشان را رفع کنند.

قلب درمانی از طریق تابش حرارت، ریشه در این عقیده دارد که شخص می تواند با ایجاد ارتباط مجدد و با حس دوست داشتن بدون شرط، تشعشع خودش را مجددا تایید و تمیز کند.

یک درمانگر یا مشاور صلاحیت دار می تواند این روش درمانی را بر روی افرادی که به دنبال درمان یافتن از غصه، زیان، آسیب ناشناخته و یا نگرانی های ایجاد شده در نتیجه این مشکلات هستند، اعمال کند.

تاریخچه و توسعه

این رهیافت درمانی توسط یک روان شناسی به اسم شارون وچ[۱]، که در روان درمانی کل نگر کار می کرد، ایجاد شده است.

در سال ۱۹۸۴، عقاید و مطالعات معنوی وچ در مورد سنت بودیسم در مورد درمان منجر به راهنمای وی در ایجاد مرکز درمانی کل نگر شد.

عقاید نظری وی به روش های درمان شرقی همراه با تجربیات بالینی وی، منجر به شناخت لزوم توجه به چاکراها (مسیر های اصلی و شریانی) قلب، به منظور قوی تر کردن افراد برای دوست داشتن بدون قید خودشان شد.

وی بر این باورد بود که با توانمند شدن افراد تحت درمان برای دست یابی به دوست داشتن بدون قید و شرط، علائم روان شناختی و فیزیکی که افراد تجربه می کنند از بین خواهند رفت و باعث خواهد شد که آنها با وجود چالش هایی که با آن مواجه هستند، از زندگی روزمره خودشان بیشترین لذت را ببرند.

وچ تجربیات خودش در مورد افراد درمانجویی که به مراکز درمان کل نگر مراجعه کرده بودند را در کتابی به اسم تشعشع قلب: درمان قلب، درمان روح[۲] نوشت و در سال ۱۹۹۵ این کتاب را چاپ کرد.

کارهای توسعه ای وی در زمینه قلب درمانی تشعشعی ، بیان کننده سنت های بودیسم از قبیل تمرکز بر چاکرای قلب به عنوان مرکز دوست داشتن بدون قید و شرط .

این اعتقاد است که تشعشع، یا حضور معنوی، یک انرژی حباب مانند را در اطراف شخص ایجاد می کند و به صورت منفی، تحت تاثیر چالش ها و آسیب های زندگی قرار می گیرد.

قلب درمانی تشعشعی به چه نحوی کار می کند؟

ایده اصلی مربوط به قلب درمانی تشعشعی ، بر مبنای مفهوم بودیسم از چاکرای قلب ایجاد شده است که بیان می دارد قلب مرکز عشق، دوست داشتن و همدردی بدون شرط در بدن می باشد.

در زمانی که افراد ناراحتی ها یا عدم توازن هایی را در زندگی شخصی شان تجربه می کنند که منجر به اختلال در مسیر انرژی بدن می شود، قلب که منبع حیات در نظر گرفته می شود، به عنوان مسیری برای درمان و ایجاد هماهنگی به کار گرفته می شود.

قلب منجر به ایجاد انرژی می شود که منجر به بهبود درمان و ترمیم در بدن می شود و به افراد کمک می کند تا درک درونی خود از تعادل و آرامش را توسعه دهند و یا آن را ترمیم کنند.

در طول پروسه درمان، درمانگر از طریق یک سری اظهارات و بیانات دستوری شخص درمانجو را راهنمایی می کند و همراه با آن، افراد درمانجو را ترغیب می کند تا در تکینک های از قبیل مدیتیشن، تنفس درمانی و یا گفتار درمانی، به صورت آزاد مشغول شوند.

درمانگر از طریق استفاده از این اظهارات قطعی، به شخص درمانجو کمک می کند تا خود انتقادی، که می تواند در نتیجه مشغول شدن فرد در پروسه درمان ایجاد شود را کاهش دهد تا بتواند در خود داوری هایی که انجام می دهد قدرت یافتن و پیشرفت خودش را تایید کند.

درطول این فرآیند، شخص درمانجو می تواند این توانایی را پیدا کند که درک صحیح خود از آرامش درونی، هم آهنگی و مهربانی را شناسایی کند و.

همچنین قادر باشد تا با خودِ اصلی، که طرفداران این رهیافت معتقدند از سمت قلب تشعشع و بازتاب می یابد، دوباره ارتباط برقرار کنند.

با کشف شدن خود واقعی، اغلب درمانگران این توانایی را پیدا می کنند تا در ایجاد ارتباط خود با یک منبع قدرت و عشق، به شخص درمانجو کمک کنند.

ممکن است که افراد در موارد متعددی خودشان را به عنوان شخص شایسته عشق در نظر بگیرند، و این امر می تواند منجر به پیشرفت در علائم روان شناختی، عاطفی و حتی فیزیکی شخص درمانجو شود.

این رهیافت می تواند به افراد کمک کند تا نحوه پذیرفتن عشق را یاد بگیرند و آن را به سمت خودشان منعکس کنند تا بتوانند انرژی مربوط به ناراحتی و درد های عاطفی خودشان را آزاد و رها کنند.

آموزش و گواهی نامه

وچ به استفاده از قلب درمانی تشعشعی ادامه می دهد و همچنین درمانگران این روش را با مشخصه درمانگران بهبود قلب تشعشعی، مجاز می داند.

وی به نقاط مختلف کشور (ایالات متحده) سفر کرد تا آموزش ها و کارگاه هایی را برای درمانگران علاقمند به درمان وضعیت روانی فراهم آورد و همچنین راهنماهایی را به اسم تکنیک تنفسی – تشعشعی نوزادان را به عنوان یک تکنیک مجاز برای درمان معرفی کرد.

قلب درمانی تشعشعی به چه نحوی کار می کند؟

این روش به منظور کار بر روی افرادی که دارای ناراحتی هستند، توسعه یافته است و همچنین به صورت بالقوه می تواند منجر به ممانعت از عملکرد فیزیکی، روانی، عاطفی و معنوی فرد بشود.

قلب درمانی تشعشعی می تواند برای تمامی حالت های ناراحتی به کار برده شود.

این ناراحتی ها می تواند شامل از دست دادن شخص مورد علاقه و دوره های گذرا ، ناراحت کننده زندگی و افسرده کننده زندگی و یا مطابقت یافتن با واقعیات و تغییرات جدید می باشد.

همچنین این رهیافت درمانی می تواند برای درمان افرادی که تجربه افسردگی و عزت نفس پایین داشته باشند به کار برده شود، به خصوص در شرایطی که این نگرانی ها منجر به زیان های متوالی و یا آسیب های پایدار در زندگی فرد می شود.

همچنین این رهیافت درمانی برای ایجاد رابطه مثبت بین زوجینی که در حال بچه دار شدن هستند، به کار برده می شود تا به آنها کمک کند که نحوه بیان کردن بهتر احساسات و عواطف درونی خودشان را بشناسند و خودشان را برای به دنیا آمدن بچه آماده کنند.

قلب درمانی تشعشعی به عنوان یک رهیافت درمانی انفرادی یا گروهی توصیه شده است و می تواند شامل موارد متعددی از تکنیک های مورد استفاده در مدیتیشن، یوگا، تنفس درمانی، هنر های خلّاق ، گفتار درمانی و غیره باشد.

محدویت ها و نگرانی ها

تا به حال کاربردهای قلب درمانی تشعشعی از طریق شواهد تجربی مورد حمایت قرار نگرفته است.

در شبکه مربوط به درمانگرانی که از کارایی روش های درمان شرقی استفاده می کنند و از آن حمایت به عمل می آورند، این روش درمانی شناخته شده است و مورد قبول می باشد.

با این وجود، در بیشتر روش های درمانی غربی این روش یک رهیافت استانداردی برای کاربرد درمانی نمی باشد و دلیل عمده آن مربوط به نبود حمایت های علمی می باشد.

در چارچوب مربوط به درمان بودیسم، هیچ نوع حمایت تجربی از کارایی حالت معنوی در  بهبود بهزیستی زندگی روزمره افراد وجود ندارد.

با این وجود، این امر یک محدودیت برای این روش در نظر گرفته می شود، چرا که فرد در حالت معمولی این نیاز را دارد تا سیستم اعتقادی معنوی داشته باشد و بتواند تکنیک های مورد استفاده را با یک ذهن باز تجربه کند.

در حالی که این امر یک محدودیت برای خود  درمان نمی باشد، ولی منجر به ایجاد محدودیت در دسترسی افراد به این روش درمانی می شود.

علاوه بر آن، ممکن است که قلب درمانی تشعشعی به منظور دست یابی به رشد خود و کشف درون فرد در افرادی که دارای بیماری های روانی شدید تر هستند، تا زمان دست یابی به یک ثبات روان شناختی در این افراد، کاربرد مفیدی نداشته باشد.
منبع : دکتر دادخواه