حفظ کردن مرزها با خانواده های گسترده می تواند چالش زا باشد، به خصوص در زمانیکه خانواده ها در نزدیکی هم زندگی کنند.

در حالیکه ممکن است شما بخواهید از نزدیکی و مجاورت خودتان بیشترین استفاده را بکنید.

ولی نباید احساس کنید که همه برنامه های زندگی شما باید مرتبط با خویشاوندانتان باشد و نباید در این مورد هیچ نوع احساس وظیفه داشته باشید.

یک سری مراحلی وجود دارند که در صورت پیش آمدن شرایط ضروری، می توانید برای ایجاد مرزها و محدودیت های خاص بر مبنای نیازهای شخصی تان آنها را انجام دهید.

همچنین یک سری ابزارهای وجود دارند که برای داشتن یک رابطه مثبت با خویشاوندان پرخاشگر و متخلف تان می توانید مورد استفاده قرار دهید.

روش یک – حفظ کردن یک رابطه متوازن

۱٫ این احساس را نداشته باشید که موظفید در تمامی مراسمات و رویدادهای خانوادگی شرکت داشته باشید.

بهترین مزیت مربوط به زندگی کردن خانواده ها در نزدیکی هم عبارت از این است که می توانید بخشی از زندگی یکدیگر باشید.

این بدان معنی است که می توانید در رویدادهای مهم، همانند مهمانی های مربوط به جشن تولد، جشن رسیدن پسران به ۱۳ سالگی و تورنمنت های فوتبالی حضور داشته باشید.

به همین دلیل باید این درک را داشته باشید که برای شرکت کردن در تمامی رویدادهایی که اعضای خانواده تان شما را دعوت می کنند، هیچ الزامی وجود ندارد و موظف نیستید که همه آنها را قبول کنید.

همچنین هیچ لزومی ندارد که یک بهانه خاصی برای شرکت نکردن در این رویدادهای داشته باشید.

می توانید بگویید که “من امشب باید به خانه بروم و استراحت کنم، ولی در مسابقه جیمی که هفته آینده است، حضور خواهم داشت و بازیش را از نزدیک خواهم دید.”

باید توجه داشته باشید که ممکن است در نتیجه قبول نکردن دعوت خانواده تان، آنها یک عکس العمل تندی نسبت به شما داشته باشند یا اینکه خودتان احساس پشیمانی کنید.

در صورتیکه این روش موثر باشد، می توانید نیازهای خودتان را صورت مودبانه به همه خانواده تان اعلان کنید و به آنها یادآوری کنید که مجبور نیستید دعوتشان را قبول کنید.

اکثر افراد زمانیکه در رویدادهای خانوادگی شرکت نمی کنند، یک نوع احساس گناه و پشیمانی می کنند.

برای همین می توانید ارزش های خودتان را بنویسید (همانند “خودمراقبتی” یا “حفظ توازن در زندگی خودم”) و زمانیکه احساس پشیمانی می کنید، این لیست را بخوانید.

به طور قطع خانواده یکی از ارزش های شما می باشد، ولی باید سایر ارزش هایی که دارید را هم همواره به یاد داشته باشید.

۲٫ هر زمانیکه توانایی کمک کردن داشته باشید، این کار را انجام دهید.

مزیت دیگر مربوط به زندگی کردن در کنار افرادی که دوست دارید و مورد اعتماد شما است، عبارت از کمک هایی است که می توانید به یکدیگر بکنید.

حتی موارد کوچک، همانند باقی ماندن در کنار یکی از خویشاوندان بعد از کولاک و کمک به او برای تمیز کردن جلوی خانه اش، می تواند ارزش زیادی داشته باشد.

همچنین باید توجه داشته باشید که در این موقعیت ها، هیچ وظیفه ای برای انجام دادن تمامی خواسته های اعضای خانواده تان (اعضای خانواده بزرگ تان) ندارید.

در حقیقت می توانید به خودتان یادآوری کنید که کمک کردن بیش از حد به هر فردی، می تواند مانع از آن شود که این فرد با استفاده از توانایی کاملش، از خودش مراقبت کند.

با این وجود، صرف نظر از هر دلیلی که دارید می توانید به این فرد بگویید که “الان نمی توانم به شما کمک کنم.

در صورتیکه مشکل شما تا آخر این هفته حل نشود، شاید بتوانم یکشنبه بیایم و آن را بررسی کنم.”

۳٫ زمانی که اعضای بزرگتر خانواده بیش از حد شما را کنترل کنند، این مورد را به آنها اعلان کنید.

در برخی مواقع، ممکن است که والدین شما (یا ناپدری یا نامادری تان) بر این عقیده باشند که در رابطه با یک مورد خاصی، در مقایسه با شما شناخت بیشتری نسبت به آن دارند.

در حالیکه افراد در اغلب مواقع در کل زندگی خودشان یک سری مواردی را از والدینشان یاد می گیرند و این فرآیند مستمر می باشد.

ولی همچنین یک سری مراحلی وجود دارند که در آن مراحل شما خودتان می توانید در مورد شرایط پیش آمده تصمیم گیری کنید؛ این مورد به خصوص در رابطه با محدودیت های اجتماعی مصداق دارد.

چکیده مطلب این است که با گفتن یک موردی همانند “من واقعا از اینکه می خواهید در زندگیم نقش فعالی داشته باشید، از شما تشکر می کنم ولی من خودم می توانم تصمیم گیری کنم. 

احساس می کنم که شما می خواهید زندگیم را تحت کنترل خودتان در بیاورید و من هیچ نیازی به این کارتان ندارم،” می توانید خویشاوندان بزرگترتان را متقاعد کنید که در زندگی شما دخالت نکنند.

روش دو – وضع کردن مرزها و حریم های مشخص

۱٫ احساساتی که دارید را بیان کنید.

در نهایت مرزها و محدودیت هایی که خواهید داشت، باید بر مبنای احساسات شخصی شما مشخص شوند.

هر چقدر که بهتر بتوانید احساسات و شرایط خودتان را منتقل کنید، موفقیت بیشتری در مشخص کردن مرزها و محدودیت ها و همچنین حفظ کردن آنها خواهید داشت.

سعی کنید مواردی که در آنها محدودیت های عاطفی یا روانی شما از طریق حرف ها یا رفتارهای اعضای خانواده آسیب دیده است را به یاد بیاورید. در این بخش ها باید محدودیت های خاصتری اعمال کنید.

زمانیکه یک مورد ناراحت کننده ای صورت می گیرد، می توانید از طریق گفتن یک موردی همانند “زمانیکه بدون اطلاع دادن وارد خانه ما شدید، دچار استرس شدم.

لطفا به حریم ما احترام بگذارید و قبل از آمدن به خانه مان به ما اطلاع دهید” نگرانی خودتان را اعلان کنید.

۲٫ بیان کردن محدودیت های خاص.

افرادی که همدیگر را می شناسند، در اغلب مواقع می توانند به یکدیگر بگویند که چه رفتاری باید با هم داشته باشند.

با این وجود، در برخی مواقع نیاز است که یک بحث مشخص و صریحی در رابطه با محدودیت های خاص صورت بگیرد.

برای مثال ممکن است که شما بخواهید در هر وقتی که امکان پذیر باشد اعضای یکی از خانواده ها را ببینید و این کار برای شما لذت بخش باشد، ولی این کار برای آنها خوشایند نخواهد بود.

در چنین مواردی، باید یک محدودیت خاص و مشخصی را اعمال کنید.

می توانید بگویید که “جارد، این خیلی خوب است که در برخی مواقع همدیگر را می بینیم، ولی من هر شب در ساعت یازده می خوابم.

من همچنان دوست دارم که به خانه ما بیایید و در کنار هم باشیم، ولی باید یک مقدار زودتر از هم خداحافظی کنیم.”

۳٫ باید بر روی اهمیت خواسته های خودتان پافشاری کنید.

ممکن است که برخی از اعضای خانواده محدودیت های موجود را رعایت نکنند؛ شاید این کار را به دلیل نشناختن محددیت های موجود انجام دهند.

برای مثال، ممکن است از اعضای خانواده تان بخواهید که به یک محدودیت و حریم خاصی احترام بگذارند.

آنها در اغلب مواقع با این درخواست شما موافقت خواهند کرد، ولی در زمان های مختلفی محدودیت مورد درخواست شما را نقض خواهند کرد. در صورت پیش آمدن چنین شرایطی باید درخواست خودتان را تکرار کنید.

هیچ نوع احساس گناه یا شکی در مورد محدودیت مورد نظرتان نداشته باشید. هر وقت که نیاز باشد، درخواست خودتان را تکرار کنید.

در صورتیکه برای رعایت شدن محدودیت های مورد نظرتان پافشاری کنید، این احساس را نخواهید داشت که مورد سوء استفاده قرار می گیرید یا حرف هایتان شنیده نمی شوند؛

این شرایط به شما کمک خواهد کرد تا روابط مثبت تری با اعضای خانواده خویشاوندانتان داشته باشید.

۴٫ وضع کردن محدودیت ها به صورت مرحله به مرحله.

ایجاد محدودیت ها و حفظ کردن آنها یک نوع فرآیند است. به خصوص در سناریوهایی که می خواهید تغییرات زیادی صورت بگیرند، باید نسبت به این موضوع مطلع باشید که رفتار افراد در طول یک شب تغییر پیدا نخواهد کرد.

در صورتیکه برای درخواست یک محدودیت خاصی که می خواهید وضع شود، احساس ناخوشایندی داشته باشید، سعی کنید که در مرحله اول یک درخواست متفاوت و دارای استرس کمتری را مطرح کنید.

این کارتان باعث خواهد شد که طرف مقابلتان این موضوع را درک کند که باید نسبت به احساسات و تمایلات شما مطلع باشد.

برای مثال، می توانید در مرحله اول از عموزاده تان بخواهید که ماشینش را در جلوی خانه شما نگذارد، چرا که هم پیاده رو بسته می شود و هم همسایه های شما ناراحت می شوند.

چنین درخواست هایی که دلایل مشخص و ساده ای دارند، بهترین روش برای تمرین مربوط به وضع محدودیت ها می باشد.

روش سه – برخورد کردن با افراد سلطه جو در خانواده

۱٫ مصمم و مودب باشید.

در صورتیکه از یک فردی بخواهید که به یک سری محدودیت هایی احترام بگذارد، ولی این فرد همچنان آنها را نقض کند، باید از حق خودتان دفاع کنید.

البته همچنان باید مودب باشید تا بتوانید آرامش موجود را تا حد ممکن حفظ کنید.

برای مثال، براحتی می توانید بگویید “دوید، من همواره از دیدن شما خوشحال می شوم، ولی امشب می خواهم تنها باشم.”

۲٫ اختلافات مداوم و در حال تشدید را از بین ببرید.

در برخی مواقع، ایجاد یک سری محدودیت ها و حفظ کردن آنها می تواند منجر به ایجاد اختلاف در مورد ارزشهای شما و ارزش های اعضای خانواده تان شود.

علاوه بر این ممکن است که به منظور رفع مشکل ایجاد شده، تمایل داشته باشید که با یکدیگر بحث کنید.

هر چند در برخی مواقع بهتر است که از این شرایط دور شوید و اجازه بدهید که تنش های موجود کمتر شوند.

به خصوص در زمانیکه یکی از اعضای خانواده تان برای صحبت کردن در رابطه با مسائلی همانند محدودیت های سالم مشکل داشته باشد، حل اختلاف یا دور شدن از آن شرایط اهمیت زیادی پیدا می کند.

به منظور حل یک اختلاف شاید نیاز باشد که چند بار با یکدیگر بحث کنید.

همواره به یاد داشته باشید که عصبانیت سایر افراد نمی تواند دلیل مناسبی برای بی توجهی به ارزشهای خودتان باشد.

حتی می توانید بگویید که “من درک می کنم که شما ناراحت هستید، ولی من نظر خودم را در مورد این مسئله به صورت کاملا مشخصی گفته ام و صرفا به این دلیل که شما ناراحت هستید، نمی خواهم نظرم را تغییر دهم.

اجازه بدهید در یک زمانی که یک مقداری آرام تر هستیم و شرایط روانی بهتری داریم، در رابطه با این مسئله صحبت کنیم.”

۳٫ مدت زمانی که در کنار یکدیگر قرار می گیرید را محدود کنید.

در صورتیکه یکی از محدودیت های مورد نظر شما به صورت مکرر نقض شود، شاید نیاز باشد که برای یک مدتی، ارتباطات خودتان با این فرد متخلف را محدود کنید.

برای مثال، در صورتیکه به یک فردی بگویید که در کنار بچه های شما کمتر مشروب بخورد، ولی او حتی به صورت شدیدتری به این رفتارش ادامه دهد.

می توانید از او بخواهید که هیچ وقت به خانه شما نیاید و (یا اینکه) خودتان هیچ وقت به خانه اش نروید.

در صورتیکه تصور شود که این کار یک نوع بی رحمی است، می توانید به این فرد زمان و فرصت مناسبی بدهید تا در رابطه با تمایل خودش برای تغییر رفتار و احترام گذاشتن به محدودیت های مورد درخواست شما تصمیم گیری کند.

نویسنده: Paul Chernyak, LPC

به روز رسانی شده در: ۹ می ۲۰۱۹ , ترجمه : مشاور کو