به منظور تقویت ارتباطات مابین اعضای خانواده می توانید یک سری اقدامات ساده، سرگرم کننده و مفیدی را انجام دهید.

روابط خانوادگی نه تنها می توانند منجر به ایجاد خوشحالی در محیط خانوادگی و ثبات این محیط شوند، بلکه در اغلب مواقع یک سری روابط دوستانه ای را هم مابین اعضای خانواده ایجاد می کنند که به صورت مادام العمر ادامه پیدا می کنند.

از طریق انجام یک سری کارها به منظور تاکید بر خوشحالی، ارتباط و اعتماد، توجه بیشتری نسبت به روابط درون خانواده داشته باشید.

روش یک: سرگرم بودن با خانواده تان

۱٫ در مورد اتفاقاتی که در طول روز برایتان صورت گرفته است، صحبت کنید.

به محض اینکه به خانه برسید، از طریق صحبت کردن در مورد روزی که پشت سر گذاشته اید، نشان بدهید که از جمع شدن دوباره در کنار هم خوشحال هستید.

از اعضای خانواده تان بپرسید که چه اتفاقاتی برای آنها صورت گرفته است و همچنین در مورد اتفاقات صورت گرفته برای خودتان هم صحبت کنید.

به اشتراک گذاری اتفاقات روزمره صورت گرفته می تواند به ما کمک کند تا بیشتر در مورد زندگی افرادی که دوستشان داریم، مطلع باشیم.

به محض رسیدن به خانه، به پیش کوچکترین فرد خانواده بروید. همراهی خانواده یک ابزار بسیار مفید و دلگرم کننده ای برای کودکان می باشد.

آنها از دیدن شما هیجان زده خواهند شد (و احتمالا علاقه بیشتری به شنیدن اتفاقات صورت گرفته برای شما خواهند داشت).

یکی از اتفاقاتی که جالب توجه یا خنده دار است را یادداشت کنید. این یادداشت ها در مراحل بعدی زندگی تان ارزش قابل توجهی خواهند داشت.

سعی کنید که به همراه هم یک اتفاق صورت گرفته را بیان کنید. استوری کراپز[۱] یک موسسه ای می باشد که مکالمات را ثبت می کند

– معمولا مکالمات مابین اعضای خانواده که به همراه هم یک تجربه مشترک را بیان می کنند

– و این گزارشات را در کتاب خانه کنگره نگهداری می کند. حتی این موسسه یک نرم افزاری را برای این کار طراحی کرده است!

۲٫ با هم غذا بخورید.

سعی کنید که در طول یک هفته، حداقل یک بار با هم غذا بخورید.

هر چند که این کار ساده به نظر می رسد، ولی همین کار هم برای کودکان دارای سنین مختلف و والدینی که درگیر کارشان هستند، چالش زا است.

تا جایی که امکان پذیر باشد، وعده های غذایی بیشتری را با هم بخورید. این مورد را در نظر داشته باشید که با هم غذا خوردن خانواده می تواند به یک مورد نرمالی در خانواده تبدیل شود.

این احساس را نداشته باشید که باید یک غذای رسمی یا خاصی را برای وعده های غذایی خانوادگی (که کل اعضای خانواده حاضر هستند) تدارک ببینید.

تنها مورد مهمی که وجود دارد، عبارت از باهم غذا خوردن است.

در صورتیکه برای غذا خوردن به بیرون بروید، سعی کنید که یک غذای دیگری مصرف کنید یا برای خوردن غذا به یک محل جدیدی بروید.

یک برنامه پشتیبان داشته باشید. این انتظار را نداشته باشید که در تمامی وعده های غذایی خانوادگی، باید غذاهای کاملی را تدارک ببینید.

زمانیکه افراد زیادی بخواهند با هم غذا بخورند، یا بخواهید یک سری سناریوهایی را اجرا کنید که بر روی آنها کنترل ندارید، باید توجه داشته باشید مقدار زمان صرف شده در کنار اعضای خانواده مطابق با برنامه ریزی صورت گرفته نخواهد بود.

در برنامه خودتان یک سری موارد پیش بینی نشده را هم در نظر بگیرید و این نکته را در نظر داشته باشید که در هر زمانیکه فرصت مناسبی پیش بیاید، باید پیش فرد مورد نظرتان بروید و در کنار وی باشد؛ نیاز نیست که مطابق برنامه عمل کنید.

۳٫ در طول هر هفته، یک شب خانوادگی (که کل اعضای خانواع جمع می شوند) داشته باشید.

یک شب دیگری (غیر از شب مربوط به وعده های غذایی خانوادگی) را تعیین کنید که در آن کل اعضای خانواده کنار هم جمع شوند.

گزینه های بیان شده در زیر را در نظر بگیرید و بر اساس تمایلات خانواده، یکی از این موارد را انجام دهید:

• رفتن به بولینگ. بولینگ یک نمونه کلاسیک از فعالیتی می باشد که می تواند برای تمامی سنین جذاب باشد.

به منظور علاقمند کردن افراد بزرگسال، امتیازات هر یک از اعضای خانواده را ثبت کنید و تلاش کنید که رکوردهای شخصیتان را ارتقاء دهید.

علاوه بر این تقسیم کردن اعضای خانواده به چند تیم و محاسبه امتیاز تیم ها می تواند احساس مشارکت را افزایش دهد و همچنین احساس رقابت را کاهش دهد.

• یک فیلم ببینید. اکثر شهرها تئاترهای فیلم بیشماری دارند؛ همچنین برخی تئاتر ها در شب های خاص هفته، بلیط های ارزانی را در اختیار علاقمندان قرار می دهند.

با این وجود در نظر داشته باشید که شب های دارای تخفیف، شب های شلوغی خواهند بود.

• ماندن در خانه و مشغول شدن به بازی های تخته ای. بر اساس سن ها و علایق اعضای خانواده، بازی های زیادی وجود دارند که می توانید به آنها مشغول شوید.

• رفتن به هاکی. نور خورشید، هوای تازه و ورزش سبک نه تنها برای بدن مناسب است، بلکه یک سری مزایایی را هم برای سلامت ذهنی و تقویت ارتباطات خانوادگی دارد.

۴٫ افراد خانواده را به فعالیت های سازمان یافته تشویق کنید.

کودکان در نتیجه تعامل داشتن با همتایان و مشاهده کردن مدل های مثبت نقش بزرگسالان، موارد مختلفی را یاد می گیرند و رشد می کنند.

هر چند که داشتن یک زمان خانوادگی (زمان مربوط به جمع شدن اعضای خانواده در کنار هم) یک مورد مهمی برای کودکان است، ولی همچنین مشارکت این افراد در فعالیت های سازمان یافته مربوط به خارج از مدرسه هم اهمیت زیادی دارد.

این شرایط منجر به اجتماعی شدن، استفاده مفید از انرژی، فعالیت فیزیکی سالم و به دست آوردن یک موضوعی برای بحث شدن توسط کودکان، والدین و برادران و خواهران و تقویت ارتباطات مابین آنها می شود.

به عنوان یک خانواده، به اتفاقات صورت گرفته برای کودکتان توجه کنید.

این مشارکت شما باعث خواهد شد که این عضو خانواده تان احساس حمایت شدن داشته باشد و بعد از آن سایر افراد می توانند در مورد لحظات جالب و خنده داری که داشته اند، صحبت کنند.

به ویژه برادران و خواهران در نتیجه به اشتراک گذاری علایق خودشان در فعالیت های سازمان یافته، می توانند ارتباطات قوی تری با هم داشته باشند.

یک برادر یا خواهر (یا پدر یا مادری!) که تجربه شرکت کردن در فعالیت های سازمان یافته مشابهی را دارد، می تواند تجربیات خودش را به افراد جوان تر خانواده ارائه دهد و در مورد چالش ها و لذت های مربوط به این فعالیت ها با آنها صحبت کند.

فعالیت های فوق برنامه ای نامنظم را محدود کنید. یکی از دلایلی که باعث می شود جمع شدن اعضای خانواده در کنار هم به سختی امکان پذیر باشد، عبارت از مشغول شدن کودکان در فعالیت های بیرون از خانه است.

 اجازه ندهید که فعالیت های فوق برنامه ای به خوشحالی و بهزیستی خانوادگی شما ترجیح داده شوند.

۵٫ یک سری مراسمات و جشن هایی برگزار کنید.

در حین اتفاقات مربوط به خانواده یا سایر مواقعی که کنار هم جمع می شوید، یک سری جشن هایی برگزار کنید.

مهم نیست این اتفاق چه چیزی باشد، تنها مورد مهم عبارت از جمع شدن شما در کنار یکدیگر و خوشحال شدنتان است.

برای مثال، در روزهای تولد اعضای خانواده می توانید به بیرون بروید و یک غذای چینی بخورید.

یا هر ماه یک بار با هم نان شیرینی (دونات) بخورید. اجازه دهید هر شخصی خودش نوع غذا یا شیرینی دلخواهش را انتخاب کند.

همچنین به منظور تعیین شیرینی محبوب خانواده می توانید رای گیری کنید!

در انجام دادن مراسمات خودتان انعطاف  پذیر باشید. در صورتیکه ماهی یک بار به پیتزا فروشی بروید و آن پیتزافروشی در آن روز خاص تعطیل باشد، به یک پیتزا فروشی دیگری بروید تا برنامه تان به هم نخورد.

اجازه بدهید که رسومات خانوادگی به مرور زمان ایجاد شوند و شکل مناسب خودشان را پیدا کنند.

بیش از حد کار نکنید! کار اصلی ترین دلیلی می باشد که در نتیجه آن کودکان نمی توانند مدت زمان کافی به والدینشان دسترسی داشته باشند.

این مورد به خصوص در مورد پدران و نوجوانان مصداق دارد.

صرف کردن ساعت های زیادی از وقت خودتان در اداره یا خارج از شهر باعث می شود که خانواده شما نتواند رسومات مناسب و سرگرم کننده ای داشته باشد. اجازه ندهید که شغل شما زندگی تان را تحت تاثیر قرار دهد.

۶٫ با هم بخندید.

خندیدن یک تاثیر مثبت غیرقابل باوری بر روی روابط ما با هم دارد. در حین خندیدن به همراه یک فرد دیگر، احساس راحتی داشته باشید.

همچنین در برخی مواقع نسبت به خودتان هم بخندید! این خندیدن در آینده به یک خاطره خنده دار و به یاد ماندنی تبدیل خواهد شد. یک طنز مربوط به داخل خانواده می تواند رابطه شما را با خانواده تان تقویت کند.

۷٫ برای افراد دیگر کتاب بخوانید.

داستان های مربوط به موقع خوابیدن را برای فرزندان کوچک خودتان بخوانید – برای اینکار یک کتابی را انتخاب کنید که برای هر دو شما جالب باشد.

خواندن را به کودکتان آموزش دهید، بعد از ظهر پیش آنها بنشینید و یک فصل از رمان متناسب با سن این افراد را برایشان بخوانید.

بخش های سرگرم کننده و خنده دار را با صدای بلند بخوانید تا افراد بزرگسال و فرزندان بزرگترتان هم آن بخش ها را بشنوند و کودک شما یک احساس راحتی و حمایت شدن داشته باشد.

روش دو : خونسرد باشید و نسبت به سایر اعضای خانواده مهربان باشید

۱٫ داد نزنید.

از طریق اولویت قائل شدن به آرامش خانواده، یک محیط باثباتی را در خانواده ایجاد کنید.

در برخی مواقع نیاز است که کودکان نظم بیشتری داشته باشند، ولی هیچ وقت سعی نکنید که کنترل خودتان را از دست بدهید و در حین مشخص کردن نحوه تعامل خودتان با یکدیگر، عصبی نشوید.

یکی از بهترین روش ها برای خونسرد ماندن، عبارت از انجام ندادن هیچ کاری برای چند لحظه و تنفس کشیدن عمیق و آرام می باشد.

این کار نه تنها باعث می شود که شما در برابر عصبانیت سایر اعضای خانواده یک وضعیت دفاعی فیزیکی داشته باشید، بلکه همچنین این فرصت را در اختیار شما قرار می دهد که واکنش خودتان را نسبت به موقعیت موجود ارزیابی کنید.

در صورتیکه به صورت مکرر تحریک و عصبی شوید، از روش های کنترل عصبانیت استفاده کنید.

سعی نکنید که اختلافات خودتان با همسرتان را در جلوی چشم بچه هایتان حل و فصل کنید.

در صورتیکه در مقابل بچه های خودتان یک بحثی داشته باشید، به آنها توضیح دهید که این مورد فقط یک اختلاف بوده است و همه چیز در شرایط مناسبی قرار دارد.

۲٫ توجه لازم را به شرایط موجود داشته باشید.

در طول هر روز چند دقیقه از وقت خودتان را صرف تنفس کشیدن بکنید. سعی کنید که یک تنفس عمیقی بکشید.

تفکرات و نگرانی هایی که ضروری و گریزناپذیر هستند را به مدت چند دقیقه از ذهن خودتان دور کنید.

بعد از آرام شدن ذهنتان، بر روی یکی از جنبه های مثبت مربوط به رابطه خودتان با خانواده تان متمرکز شوید. برای مثال:

• بر روی مواردی که در مورد آن به خانواده تان افتخار می کنید، مواردی که در مورد یک فرد از اعضای خانواده دوست دارید یا مفهوم شکیبایی متمرکز شوید.
• به خودتان یادآوری کنید که می توانید رابطه موجود را به یک رابطه بهتری تبدیل کنید.

۳٫ علاقمندی، تحسین و مهربانی را در خانواده تان افزایش دهید.

یکی از روش های دستیابی به این احساسات، عبارت از یادآوری ویژگی های مثبت اعضای خانواده تان می باشد.

اظهارنظرهای کوتاه و واقعی یکی از بهترین روش های موجود برای بهبود وضعیت روانی یک فرد و عمیقتر کردن روابط موجود در خانواده می باشد.

از یکدیگر تعریف و تمجید کنید. سعی نکنید که فقط در زمانهایی که یکی از اعضای خانواده دارای وضعیت روحی نامناسبی است، از وی تعریف کنید.

همانند سایر تفکرات، تفکرات مثبت را هم به محض بروز یافتن بیان کنید.

به همسر خودتان یادآوری کنید که در حین تغییر دادن حالت موی خودش یا پوشیدن یک کت جدید، چقدر برای شما جذاب می شود.

کار بهتری که می توانید انجام بدهید، عبارت از بیان کرن جذابیت همسرتان در جاها و فرصت های مختلف است.

به اعضای خانواده تان بگویید که به آنها باور دارید. در صورتیکه یکی از اعضای خانواده شما در مورد مدرسه یا کار استرس داشته باشد، به این فرد بگویید که به او اعتماد دارید.

به این فرد اطلاع دهید زمانیکه بعد از تلاش کردن به یک موفقتی دست پیدا می کند، به وی افتخار می کنید.

۴٫ نسبت به اتفاقات و دوره های زمانی ناخوشایند در محیط خانواده توجه لازم را داشته باشید.

روابط مابین اعضای خانواده به طور قطع تحت تاثیر استرس ها و تنش های طبیعی موجود در خانواده قرار خواهد گرفت.

در برخی مواقع نسبت به علائمی که می توانند نشان دهنده نیاز رابطه شما به یک توجه خاصی باشند، هوشیار باشید. برای مثال می توانید از گزینه های زیر استفاده کنید:

• یک مقداری از هم فاصله بگیرید. به دلیل اینکه اعضای خانواده بخش زیادی از وقت خودشان را کنار هم صرف می کنند، چه به صورت هدفمند و چه به دلیل نزدیک هم بودن، در نتیجه جدا بودن از هم برای یک مدت زمان خاصی می تواند مناسب باشد.

همه افراد – نه صرفا کودکان – باید به طور منظم و برنامه ریزی شده خودشان را مشغول یک سری از کارهای بیرون از خانه بکنند.

• با یک فرد دیگری صحبت کنید. در صورتیکه نتوانید در مورد یک موضوعی که شما را اذیت می کند با اعضای خانواده تان صحبت کنید، در رابطه با این موضوع با یک فرد دیگری صحبت کنید.

نکته مهمی که وجود دار عبارت از بیان کردن نگرانی های موجود به صورت مفید می باشد.

یک دوست، مشار، درمانگر یا پزشک می تواند به شما کمک کند تا با نگرانی ها و نااطمینانی های مربوط به زندگی شخصی خودتان یا مواردی که در خانواده شما در حال وقوع است، مقابله کنید.

• به یک مشاور خانواده مراجعه کنید. در صورتیکه خانواده شما برای سالم نگه داشتن روابطش با مشکلات قابل توجهی مواجه باشد یا یکی از اعضای خانواده شما ناراحت باشد، حتما کمک بگیرید.

خودتان و سایر اعضای خانواده را مطمئن کنید که مراجعه به یک مشاور یک مورد اشتباهی نمی باشد و این کار منجر به بهبود روابطتان با یکدیگر خواهد شد.

روش سه : ارتباط برقرار کردن با خانواده تان

۱٫ به اعضای خانواده تان بگویید که می خواهید یک رابطه قوی با آنها ایجاد کنید.

به خانواده تان بگویید که عشق و حمایت آنها ارزش زیادی برای شما دارد.

اجازه ندهید که احساسات زودگذر، عصبانیت، شکاکیت یا دست پاچگی منجر به ایجاد مشکلات جدی مابین اعضای خانواده شود.

از کارهایی که سایر اعضای خانواده برای شما انجام داده اند، قدردانی کنید. به دلیل کمک به همدیگر در حین انجام دادن کارها، از یکدیگر تشکر و قدردانی کنید.

در زمانیکه به یک فردی کمک می کنید، از سایر افرادی هم که می خواهند کمک کنند، تشکر کنید.

نیاز نیست که برای تشکر کردن یک مکالمه طولانی و قابل توجهی داشته باشید، بلکه به دلیل کارها و رفتارهایی که صورت گرفته است، از یکدیگر تشکر و قدردانی کنید.

۲٫ روابط صریح و صادقانه ای داشته باشید.

در مورد احساساتی که دارید، با یکدیگر صحبت کنید. این مورد نقش مهمی را در ایجاد روابط مثبت در داخل خانواده تان دارد.

در صورتیکه این کار را به صورت منظم انجام دهید، به مرور زمان به صورت راحت تری آن را انجام خواهید داد.

یک درک درستی از احساسات اعضای خانواده تان داشته باشید تا نسبت به نیازها و تمایلات آنها مطلع شوید.

صریح باشید. از جملات کوتاه و مستقیم استفاده کنید. بیان کردن موارد مثبتی همانند “ما می توانیم یک راه کاری را برای این مورد پیدا کنیم تا همه بتوانند آن را به راحتی انجام دهند” یا حتی “ما باهم این کار را انجام می دهیم” می تواند برای شما مفید باشد.

به طور مرتب از طریق گفتن مواردی از قبیل “من در مورد …. راحت تر هستم” یا “زمانیکه ….، آن را دوست ندارم” به صورت مرتب، نیاز خودتان را به صورت صریح بیان کنید.

اجازه ندهید روابط منفی ایجاد شوند. سعی نکنید که از طریق گفتن “آرام باشید”، یک فضای ساکتی ایجاد کنید. این کار باعث خواهد شد که در آینده مشکلات بیشتری ایجاد شود.

در صورتیکه تغییرات قابل توجهی در خانواده شما ایجاد شود، همانند اضافه شدن یک عضو جدید به خانواده، یک زیان یا یک جابجایی مهم، در حین این تبدیل همواره باید با یکدیگر صحبت کنید و ارتباط خوبی با هم داشته باشید تا این تغییر به خوبی صورت بگیرد.

۳٫ احساسات خودتان را بیان کنید!

نیازها، خواسته ها و احساسات خودتان را در نظر بگیرید. این موارد را با خانواده خودتان در میان بگذارید.

در این صورت احساس بهتری خواهید داشت و خانواده شما یک درک درست تری از وضعیت شما خواهد داشت.

سعی کنید که جملات خودتان را با استفاده از عباراتی همانند “من احساس می کنم که …” شروع کنید و سعی نکنید که اتهام بزنید یا شکایت کنید.

اجتناب از اظهار نظرها یا نحوه گفتار اختلاف انگیز می تواند منجر به صورت گرفتن یک مکالمه خوبی شود. به خصوص سعی کنید که به یکدیگر تهمت نزنید.

به جای گفتن “شما همواره …” به فرد مقابلتان بگویید که “این اتفاق منجر به ناراحتی من می شود” و بعد از آن توضیح دهید که چرا این موقعیت شما را ناراحت می کند.

۴٫ یک شنونده فعالی باشید.

سعی کنید که مهارت های گوش دادن خودتان را تقویت کنید. هر شخصی برای بیان کردن احساساتش به فرصت مناسبی نیاز دارد (به خصوص در روابط صمیمی).

حتما به فرد مقابلتان اجازه دهید که یک ارتباط موثری با شما داشته باشد؛ به همین دلیل باید موارد زیر را در مکالمه های خودتان رعایت کنید:

• ارتباط چشمی خودتان را حفظ کنید.
• هیچ اختلال یا وقفه ای در صحبت های وی ایجاد نکنید.
• زبان بدن مناسبی داشته باشید. سعی کنید از طریق نشستن یا ایستادن همراه با تعجب و نگاه کردن به سمت این فرد، احترام و علاقه صادقانه خودتان را نسبت به این عضو خانواده نشان دهید.

۵٫ از فرصت های مربوط به یادگیری، حداکثر استفاده را داشته باشید.

مکالمات زیادی مابین والدین و کودکان صورت می گیرند که می توانند چالش زا باشند یا منجر به ایجاد احساسات نامناسبی شوند.

اجازه بدهید که برخی از مکالمات خاص به صورت طبیعی اتفاق بیافتند و در حین به دست آوردن یک فرصت مناسب برای شروع مکالمه، هیچ نوع تردیدی نداشته باشید و این مکالمه را در سریع ترین زمان ممکن شروع کنید.

زمانیکه یک کودک یا برادر (یا خواهر) شما به دلیل قرار گرفتن در موقعیتی که هیچ کنترلی بر روی آن ندارد احساس ناامیدی کند، از این فرد حمایت کنید.

منتظر باشید تا این فرد آرامش مناسبی به دست بیاورد و بعد از آن او را تشویق کنید تا در مورد احساسات خودش صحبت کند.

صحبت کردن با یک فرد دیگری در مورد نحوه عصبانی شدن، می تواند به ما کمک کند تا عواطف خودمان را کنترل کنیم.

هر چه زودتر و به صورت متوالی در مورد تمایلات جنسی و مراقبت بدنی با افراد جوان تر صحبت کنید.

این کار به آنها کمک خواهد کرد تا در مراحل بعدی نسبت به تصمیمات جنسی خودشان مسول باشند (و آنها به بی بند و باری جنسی تشویق نخواهند شد).

همچنین این کار باعث خواهد شد تا در آینده نیاز کمتری برای ترساندن بچه ها از مسائل جنسی وجود داشته باشد.

۶٫ بر روی اعتماد تاکید کنید.

از طریق انجام دادن قول های خودتان و راست گو بودن، اعتماد اعضای خانواده را نسبت به خودتان جلب کنید.

در صورتیکه یک ارتباط موثری با اعضای خانواده داشته باشید، یک اعتماد مناسبی در روابط مابین شما ایجاد خواهد شد.

در مواقعی که شما نیاز به ایجاد اعتماد داشته باشید، به اعضای خانواده تان بگویید که هدف شما جلب اعتماد آنها است و بعد از آن به منظور ایجاد یک ارتباط صریح و صادقانه، بیشترین تلاش ممکن را انجام بدهید.

نویسنده: Tasha Rube, LMSW, ترجمه : مشاور کو

به روز رسانی شده در : ۳۰ مارچ ۲۰۱۹

---